W obecnej edycji przedmiotem obrad Zjazdu będzie status nauk o kulturze w kontekście zjawisk współczesnego nomadyzmu i mobilności kulturowej. Nauki o kulturze znajdują się dziś w podwójnie paradoksalnym położeniu. Zarówno obszar pola przedmiotowego badań kulturowych, jak i granice poszczególnych kultur stanowią przestrzenie w równym stopniu zdestabilizowane, formujące się na nowo, nieokrzepłe, ruchliwe. W ostatnim czasie wygnanie, migracja, diaspora, uchodźstwo straciły charakter zmetaforyzowanych kategorii rodem ze słownika progresywnej teorii. Stały się na powrót określeniami bliskimi doświadczeniu kulturowemu, wyrażającemu się w języku potocznym, który przywołują. W formie surowej i nieprzepracowanej teoretycznie wracają – dogłębnie, jak się wydawało, przedyskutowane problemy granic etnosów, lęku przed obcym, reguł inkluzji/ekskluzji wspólnotowej, wyobrażeń krzywdy, dominacji, szoku kulturowego, a także technologicznej, ekonomicznej, kulturowej dyfuzji i/lub „strukturalnej przemocy”.